Wordt het niet eens tijd de korte termijn productiviteitsbril af te zetten bij de beoordeling van Nederlands deeltijdwerk? Onze diersoort is voorgeprogrammeerd voor duurzaam succes als we naar ons lichaam (=gevoel) luisteren, en dat doen we in ons land van nature best goed.
Het is wereldvrouwendag vandaag en de afgelopen week zijn er zoals ieder jaar statistieken verschenen over hoe wij, Nederlandse vrouwen, ‘het’ doen. ‘Het’ ging vooral over onze prestaties in de betaalde buitenwereld waarbij we schrikbarend achterlopen bij de meeste andere landen in de wereld. Onze buitenlandse zusters maken meestal (veel) meer werkuren dan wij. Vergeleken met vroeger werken we wel iets meer, maar nog steeds voornamelijk in deeltijd. Deeltijd kan echt niet als je in de betaalde buitenwereld serieus wil worden genomen en een èchte carrière ambieert, aldus degenen die de statistieken interpreteren. Sommigen noemen het een mysterie en anderen vinden het eigenlijk een schande dat wij als goedopgeleide moeders niet ons volledige (fulltime) werkpotentieel benutten. Het is een verraad aan onze economie en de prestatiemaatschappij. Maar is dat echt zo?
Er zijn ook andere statistieken en die gaan over geluk. Zo blijken Nederlandse kinderen tot de gelukkigste ter wereld te horen. De redenen waarom zijn velerlei. Ons onderwijssysteem is van invloed. Het laat kinderen spreken, het spoort hen aan tot eigen gedachten- en oordeelsvorming en het geeft hen, vergeleken met andere landen, weinig huiswerk op de basisschool. Ook speelt de grote mate van zelfstandigheid mee die kinderen in ons land krijgen om bijvoorbeeld zelf naar school te fietsen of om in de middag met vriendjes en vriendinnetjes af te spreken. Wat overigens mogelijk wordt gemaakt door een school- en opvangsysteem dat hier ruimte voor laat. Bij het ‘thuis’ deel van de opvoeding wordt de vele aandacht van ouders en grootouders positief gewaardeerd, net zoals het als gezin samen ontbijten en avondeten.
We vergeten wel eens hoe belangrijk kinderen, het hart van onze samenleving, zijn voor het duurzame succes van onze maatschappij. Gelukkige kinderen ontwikkelen zich tot evenwichtige, verantwoordelijke volwassenen met een goed gevoel van eigenwaarde. Ze zijn in hun jeugd beloond met genoeg liefde en aandacht en ze zijn aangemoedigd om eigen originele ideeën te ontwikkelen en zelfstandig gedrag te vertonen. Deze opvoedtraditie levert ons land al eeuwenlang innovatieve positieve ondernemende volwassenen op die niet snel bij de pakken neerzitten en als vanzelfsprekend constructief en creatief samenwerken om de beste oplossingen te bedenken.
Deeltijd geeft ouders de mogelijkheid om kinderen tot volwassenen op te voeden die zorgen voor een lange termijn succesvolle ‘betaalde’ buitenwereld, zodat onze prestatiemaatschappij kan blijven doordraaien. De extra aandachttijd voor kinderen is een belangrijke factor voor hun ‘gelukkige’ ontwikkeling. Dit kan zowel door moeders als door vaders worden ingevuld. Feit is wel dat vrouwen* hormonaal sterker beloond worden voor zorggedrag. Hoe dit hormonaal gestuurde gevoel, oftewel moederinstinct, wordt ingevuld kan iedere vrouw in Nederland in principe zelf bepalen. Zij beslist bij welk aandeel aan ‘eigen’ versus ‘ingekochte’ zorgtaken zij zich het meest gelukkig voelt. En dit kan in ons land bij de meeste beroepsgroepen; een enorme luxe vergeleken met de meeste andere landen. Vanuit het eigen moedergevoel en geluk kan iedere vrouw bepalen welke minimale zorgtijd zij aan haar kinderen wil geven. Soms geven economische kaders of speciale zorgbehoeften van kinderen minder besluitvormingsruimte. Het spreekt vanzelf dat waar het over gevoel gaat, dit een strikt persoonlijke afweging is.
Deze keuzevrijheid voor deeltijdwerk maakt niet alleen Nederlandse kinderen tot de gelukkigste wereld, maar ook hun moeders, omdat zij hun natuurlijke gevoel, hun miljoenenjaar oude moederinstinct, mogen volgen en zelf kunnen kiezen hoeveel moedertaken zij zelf doen en hoeveel zij uit willen besteden. De mix tussen geluk en geld door ‘betaalde’ prestaties en samenwerking in de buitenwereld en geluk door ‘onbetaald’ zorgen voor degenen waar je het meeste van houdt, is voor iedereen verschillend. Ik hoop daarom dat vrouwen zullen stoppen met elkaars persoonlijke keuzes op dit vlak te bekritiseren en elkaar af te vallen of neer te halen.
Mijn hoop en wens is dat ons land een gelukkig gidsland blijft voor de rest van de wereld over hoe deeltijdwerk en een leven in balans mogelijk is; oftewel hoe je een land met gelukkige kinderen en succesvolle volwassenen creëert. Moge het andere landen inspireren zodat meer vrouwen en kinderen in de wereld ons geluk kunnen ervaren!*Vaders hebben ook zorghormonen, en kunnen dezelfde gevoelens ervaren, maar meestal in een iets lichtere mate. Hun hormoonbeloning is meer ingericht op prestaties neerzetten in de buitenwereld