Naar aanleiding van 1 jaar corona heb ik gisteren een brief aan mijn ouders geschreven. Een reflectie op onze huidige bizarre wereld die ik graag met jullie deel.
Brief aan mijn ouders over 1 jaar corona
Lieve Pap en Mam, 28 februari 2021
Vreemd dat ik nu zo vaak aan jullie moet denken. Gisteren was het een jaar geleden dat de eerste Nederlandse corona-patiënt werd ontdekt. Sindsdien is er veel gebeurd. Ik ben benieuwd wat jullie ervan gevonden zouden hebben. Zouden jullie je geschaard hebben onder de 11% Nederlanders die geloven dat corona een complot is om mensen te onderdrukken?
Het is een rare wereld waarin we voor onze biologie te weinig echt menselijk contact ervaren. Dit doet iets met ons. Het maakt ons kwetsbaarder en op zoek naar extra aandacht, waardering en bevestiging. De sociale media, waaraan jullie nooit hebben deelgenomen, zijn de nieuwe toevluchtsoorden voor ons makkelijk beïnvloedbare brein. Hier ontstaan nieuwe religies van de waarheid met apostelen en profeten die zich luidruchtig uiten via onze hulpbreinen.
Zij worden ondersteund door rijke Amerikanen, nationale populistische partijen en hackers uit boevenlanden, die elkaar vanuit hun eigenbelang vinden in het destabiliseren van democratieën zoals Nederland. Big Tech ondersteunt dit met techniek, waaronder algoritmes, niet van echt te onderscheiden deep fakes en handig gemanipuleerde beelden, zodat hun geldmachines blijven draaien. Dat is de bizarre wereld van vandaag. Belangen en geld maken de complotdenkers pionnen in een echt complot om onze lieve aardige samenleving uit balans te brengen.
Lieve Pap, jij was humanist in hart en nieren. Waarschijnlijk zou jij het voor de complotdenkers hebben opgenomen als slachtoffers van het systeem en dat ben ik met je eens. Lieve Mam, waarschijnlijk zou jij het allemaal zeer hebben afgekeurd.
Het afgelopen jaar was ik eigenlijk wel blij dat jullie dit niet hebben hoeven meemaken, omdat jullie heel fragiel waren aan het einde van jullie leven. Dit zou een hele grote zorg voor mij geweest zijn. Maar toch, nu ik er zo over nadenk naast jullie portretten op een meditatiekussen in het zonnige licht van deze dag word ik ook verdrietig. Ik zou er veel voor hebben over gehad om met jullie het ritje naar de GGD te hebben gemaakt. Met jou Pap, je zou 85 jaar geweest zijn, iets eerder dan met Mam die 82 jaar zou zijn geweest. En dat ik dan met jullie mijn ideeën over de kwetsbare complotdenkers had kunnen delen.
Ik zie sterretjes. Rond-dwarrelende stofjes worden verlicht door het laatste februari-zonnetje van dit jaar. Ja, daar zou ik veel voor hebben overgehad.
Veel liefs van Monika